Κάποια από τα υπάρχοντα φάρμακα μπορούν να πολεμήσουν τον ιό Ζίκα, που αν και πρωτοανιχνεύτηκε αμέσως μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο σε πηθίκους, μόλις πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι μπορεί να προκαλέσει γενετικές ανωμαλίες και σύνδρομο Guillain-Barre στους ανθρώπους. Σε αυτή τη διαπίστωση καταλήγει μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Nature Medicine.
Πιο συγκεκριμένα, μελετώντας 6.000 φάρμακα τα οποία έχουν ήδη εγκριθεί ή βρίσκονται σε φάση κλινικής δοκιμής, οι ερευνητές απομόνωσαν δύο κατηγορίες ουσιών, οι οποίες μπορούν να συμβάλουν στη θεραπεία του ιού Ζίκα με δύο τρόπους: πρώτον εμποδίζοντας την αναπαραγωγή του ιού στο σώμα και δεύτερον, μειώνοντας τη δραστικότητα του ιού στα εγκεφαλικά κύτταρα των εμβρύων, που οδηγούν σε εκ γενετής προβλήματα στα βρέφη.
"Αυτό είναι το πρώτο βήμα προς μία θεραπεία που θα μπορούσε να σταματήσει τη μετάδοση της ασθένειας”, τόνισε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Φλόριδας, Hengli Tang.
Ένα από τα συστατικά που ανακάλυψαν οι επιστήμονες είναι η βάση ενός φαρμάκου που καλείται νικλοσαμίδη και έχει λάβει έγκριση από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ για τη θεραπεία της ταινίας- σύμφωνα μάλιστα με μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σε ζώα, είναι ασφαλής η χορήγησή του στην εγκυμοσύνη. Έχει αντιική δράση και σταματά τον πολλαπλασιασμό του ιού.
Θεωρητικά, οι γιατροί θα μπορούσαν να συνταγογραφήσουν το φάρμακο σήμερα, ωστόσο απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία του Ζίκα.
Το άλλο φάρμακο, ανήκει στην κατηγορία των νευροπροστατευτικών- εμποδίζει επομένως τον ιό να καταστρέφει τα τις πρόδρομες ουσίες των εγκεφαλικών κυττάρων στην ανάπτυξη του εμβρύου.
Όταν δοκίμασαν σε συνδυασμό ουσίες και από τις δύο κατηγορίες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αυξήθηκε η προστασία των πρόδρομων ουσιών από τον κυτταρικό θάνατο. Οι ερευνητές εξακολουθούν να εργάζονται στις νέες ουσίες και σύντομα θα αρχίσουν να τις δοκιμάζουν σε ζωικά μοντέλα.
Σε κάθε περίπτωση, η συγκεκριμένη μελέτη θεωρείται πολύ σημαντική, καθώς συντομεύει τον δρόμο για την εύρεση μιας θεραπείας για τον Ζίκα, από ό,τι θα χρειαζόταν για την ανάπτυξη από την αρχή ενός νέου φαρμάκου, που θα απαιτούσε χρόνια έρευνας και δοκιμών, μέχρι να βρει τον δρόμο προς την αγορά.
"H ανάπτυξη ενός νέου φαρμάκου παίρνει χρόνια ή ακόμη και δεκαετίες. Στην επείγουσα υγειονομική κατάσταση που διαμορφώνει αυτή τη στιγμή ο ιός Ζίκα, δεν έχουμε χρόνο. Επομένως, αντί να χρησιμοποιήσουμε νέα φάρμακα, επιλέξαμε να εξετάσουμε υπάρχοντα φάρμακα. Έτσι, ελπίζουμε να δημιουργήσουμε μια θεραπεία, πολύ πιο γρήγορα", σχολιάζει ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, Hongjun Song.