Η Biogen ανακοίνωσε νέα δεδομένα από την καθημερινή κλινική πρακτική που καταδεικνύουν ότι η αντιμετώπιση με τις θεραπείες της για την πολλαπλή σκλήρυνση (ΠΣ), τον Φουμαρικό Διμεθυλεστέρα και τη Ναταλιζουμάμπη, μπορεί να βελτιώσει την πορεία των ασθενών με υποτροπιάζουσα ΠΣ. Τα δεδομένα αυτά παρουσιάστηκαν στην 69η ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας (AAN) στη Βοστόνη.
Η ΠΣ είναι μία χρόνια νόσος, η οποία προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα, προκαλεί σε αυτό φλεγμονή και συχνά οδηγεί σε αναπηρία. Η έναρξη μιας κατάλληλης τροποποιητικής της νόσου θεραπείας έγκαιρα μετά τη διάγνωση, έχει δείξει ότι επιβραδύνει τη σωματική και γνωσιακή επιδείνωση και μπορεί να αποτρέψει τη συσσώρευση αναπηρίας, επιτρέποντας στους ασθενείς να παραμείνουν ενεργοί και δραστήριοι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
«Τα νέα δεδομένα από την καθημερινή κλινική πρακτική για τον Φουμαρικό Διμεθυλεστέρα και τη Ναταλιζουμάμπη, που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο AAN, τονίζουν τη σημασία της έγκαιρης έναρξης αποτελεσματικής θεραπείας στην πορεία της νόσου ενός ασθενή», δήλωσε η Kate Dawson, M.D., Αντιπρόεδρος Ιατρικού Τμήματος της Biogen στις ΗΠΑ. «Η έγκαιρη αντιμετώπιση με τις κατάλληλες θεραπείες μπορεί να συμβάλλει στον περιορισμό της φλεγμονής που προκαλείται από την ΠΣ και να καθυστερήσει τη μακροχρόνια αναπηρία για τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο».
Συγκριτικά δεδομένα αποτελεσματικότητας υποστηρίζουν περαιτέρω τη χρήση του Φουμαρικού Διμεθυλεστέρα στα πρώιμα στάδια της ΠΣ
Μία σύγκριση δεδομένων από την καθημερινή κλινική πρακτική παρέχει περαιτέρω στοιχεία της αποτελεσματικότητάς του σε σχέση με άλλες από του στόματος θεραπείες για την ΠΣ, τόσο σε ασθενείς με ΠΣ που ξεκινούν θεραπεία για πρώτη φορά όσο και σε εκείνους που έχουν λάβει κατά το παρελθόν κάποια άλλη νοσοτροποποιητική θεραπεία. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από βάση ασφαλιστικών δεδομένων στις ΗΠΑ για να συγκρίνουν τον Φουμαρικό Διμεθυλεστέρα με τη Φινγκολιμόδη και την Τεριφλουνομίδη ως προς τον χρόνο μέχρι την πρώτη υποτροπή. Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι ο Φουμαρικός Διμεθυλεστέρας μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο υποτροπής κατά 30% σε σύγκριση με την Τεριφλουνομίδη (αναλογία κινδύνου [HR]: 1,302, p<0,01) τόσο σε νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς όσο και σε εκείνους που είχαν λάβει προηγούμενη νοσοτροποποιητική θεραπεία, ενώ είχε συγκρίσιμη αποτελεσματικότητα με εκείνη της φινγκολιμόδης (HR: 0,995, p=0,94). Τα δεδομένα αυτά είναι σύμφωνα με άλλα διαθέσιμα συγκριτικά δεδομένα αποτελεσματικότητας που καταδεικνύουν ότι ο Φουμαρικός Διμεθυλεστέρας έχει παρόμοια αποτελεσματικότητα με άλλες από του στόματος θεραπείες, ενώ υπερτερεί της ιντερφερόνης β και της οξικής γλατιραμέρης.
Επιπρόσθετες αναλύσεις υποπληθυσμών των ανοιχτών μελετών PROTEC και RESPOND που αξιολόγησαν αντίστοιχα τόσο νεοδιαγνωσθέντες όσο και ασθενείς που άλλαξαν αγωγή, έδειξαν ότι ο Φουμαρικός Διμεθυλεστέρας μείωσε σημαντικά τον ετησιοποιημένο ρυθμό υποτροπής (ARR) σε διάστημα 1 έτους και στις δύο υποομάδες ασθενών5,6. Παράλληλα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δημοσιευμένων μελετών, το μακροχρόνιο προφίλ ασφάλειας του Φουμαρικού Διμεθυλεστέρα παραμένει συνεπές ακόμα και μετά από παρακολούθηση συνεχόμενης χορήγησης εννιά ετών.
Η έγκαιρη και συνεχιζόμενη θεραπεία με Ναταλιζουμάμπη οδηγεί σε βελτιωμένο θεραπευτικό αποτέλεσμα σε ασθενείς με υψηλής δραστηριότητας ΠΣ
Νέα δεδομένα από το Πρόγραμμα Παρατήρησης της Ναταλιζουμάμπης (TOP) ενισχύουν τα ευρήματα της αποδεδειγμένης της αποτελεσματικότητας και καταδεικνύουν ότι η έγκαιρη και συνεχιζόμενη θεραπεία οδηγεί σε καλύτερη κλινική έκβαση.
Μία ανάλυση υποομάδων από το Πρόγραμμα Παρατήρησης της Ναταλιζουμάμπης συνέκρινε την έκβαση ασθενών που δεν είχαν λάβει κατά το παρελθόν θεραπεία και ξεκίνησαν να λαμβάνουν Ναταλιζουμάμπη λίγο μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων της ΠΣ (≤1 έτος), με την έκβαση των ασθενών εκείνων που ξεκίνησαν τη θεραπεία με Ναταλιζουμάμπη τουλάχιστον 1 έτος μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων (>1 και ≤5 έτη, ή >5 έτη). Αξιολογήθηκαν ο ετησιοποιημένος ρυθμός υποτροπών (ARR) και η επιδείνωση ή η βελτίωση της αναπηρίας με τη χρήση της Διευρυμένης Κλίμακας Αξιολόγησης της Αναπηρίας (EDSS). Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι, σε διάστημα τριών ετών, η πιθανότητα βελτίωσης της αναπηρίας ήταν σημαντικά μεγαλύτερη για τους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με Ναταλιζουμάμπη εντός ενός έτους από την πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων της ΠΣ (49,3%), σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν θεραπεία μεταξύ ενός και πέντε ετών (38,1%) ή μετά την παρέλευση πέντε ετών (26,3%) από την πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων. Η θεραπεία με Ναταλιζουμάμπη μείωσε επίσης σημαντικά τον ετησιοποιημένο ρυθμό υποτροπών σε σύγκριση με την έναρξη της θεραπείας και στις τρεις αυτές ομάδες ασθενών.
Επιπρόσθετα δεδομένα από το Πρόγραμμα Παρατήρησης της Ναταλιζουμάμπης που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, καταδεικνύουν ότι οι ασθενείς που συνέχισαν να λαμβάνουν θεραπεία με Ναταλιζουμάμπη εμφάνισαν καλύτερη κλινική έκβαση από εκείνους που άλλαξαν σε κάποια άλλη θεραπεία.
