All for Joomla All for Webmasters

Δ Διαβήτης

Σακχαρώδης Διαβήτης

Αξιολόγηση Χρήστη: 0 / 5

Αστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια ΑνενεργάΑστέρια Ανενεργά
 

Τι είναι ο Διαβήτης;

Ο Διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση, που εμφανίζεται όταν το πάγκρεας παράγει λίγη ή καθόλου ινσουλίνη ή όταν ο οργανισμός δε μπορεί να χρησιμοποιήσει σωστά την ινσουλίνη που παράγει. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας και βοηθάει τα κύτταρα να πάρουν τη γλυκόζη από την κυκλοφορία και να τη χρησιμοποιήσουν ως ενέργεια. Η διαταραχή στην παραγωγή ή τη δράση της ινσουλίνης έχει σαν αποτέλεσμα την υπεργλυκαιμία, δηλαδή υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει μακροπρόθεσμα σε βλάβες στον οργανισμό και στη δυσλειτουργία κάποιων οργάνων και ιστών.

 

Τύποι Σακχαρώδους Διαβήτη

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 χαρακτηρίζεται από καταστροφή των κυττάρων που παράγουν την ινσουλίνη στο πάγκρεας. Αφορά κυρίως την παιδική ηλικία και τους νεαρούς ενήλικες (νεανικός Διαβήτης). Τα άτομα αυτά παράγουν λίγο ή καθόλου ινσουλίνη. Είναι ευνόητο ότι για να επιβιώσουν χρειάζονται ινσουλίνη διά βίου.

  • Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι ο Διαβήτης τύπου 1 αυξάνεται κατά 3% κάθε χρόνο στα παιδιά και στους εφήβους.
  • Ένα ανησυχητικό ποσοστό 5% παρατηρείται στα παιδιά προσχολικής ηλικίας.
  • Περίπου 70.000 παιδιά κάτω των 15 ετών παρουσιάζουν κάθε χρόνο Διαβήτη τύπου 1 σε παγκόσμια κλίμακα (περίπου 200 παιδιά ημερησίως)
  • Σύμφωνα με στατιστικές, ο Διαβήτης τύπου 1 έχει ήδη προσβάλλει περίπου 440.000 παιδιά που βρίσκονται κάτω από την ηλικία των 14 ετών, παγκοσμίως. Εξ’ αυτών, υπολογίζεται ότι το 20% βρίσκεται στην Ευρώπη.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2 είναι ο ποιο συχνός τύπος Διαβήτη σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Εμφανίζεται περίπου στο 90-95% των διαβητικών παγκοσμίως. Τα άτομα αυτά δε μπορούν να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά την ινσουλίνη. Ρυθμίζουν το Διαβήτη συνήθως με δίαιτα - άσκηση, αντιδιαβητικά δισκία και συχνά ινσουλίνη. Είναι ανάγκη να ελέγχονται όλα τα άτομα άνω των 45 ετών και ιδίως οι υπέρβαροι και παχύσαρκοι. Αν το σάκχαρο είναι μέσα στα φυσιολογικά όρια, θα πρέπει να επαναληφθεί η εξέταση μετά από 1-3 χρόνια.

Δυστυχώς, σήμερα ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2 άλλαξε πρόσωπο και προσβάλλει μικρότερες ηλικίες, νέους και παιδιά, κυρίως λόγω της αυξημένης παχυσαρκίας, της κακής διατροφής και της έλλειψης σωματικής άσκησης. Τα παιδιά με Διαβήτη τύπου 2 έχουν συνήθως ένα ισχυρό οικογενειακό ιστορικό. Μελέτες έδειξαν ότι, τα παιδιά γυναικών που ανέπτυξαν Διαβήτη κατά την κύηση έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης Διαβήτη τύπου 2. Επιπλέον η πλειοψηφία των παιδιών με Διαβήτη τύπου 2 (περίπου το 85%) είναι ήδη υπέρβαρα και παχύσαρκα τη στιγμή της διάγνωσης. Ακόμη, είναι αναγκαίος ο έλεγχος να γίνεται ποιό συχνά σε υπέρβαρους, που έχουν άλλους παράγοντες κινδύνου όπως καθιστική ζωή, οικογενειακό ιστορικό διαβήτη τύπου 2, γυναίκες με ιστορικό διαβήτη κύησης ή γέννησαν παιδί βάρους πάνω από 4.5 κιλά, άτομα με αρτηριακή υπέρταση, άτομα με διαταραχές των λιπιδίων, άτομα με προδιαβήτη και υψηλό ή χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση.

Ένας τρίτος τύπος είναι ο Διαβήτης της κύησης. Εμφανίζεται περίπου στο 4% των εγκύων και η διάγνωση τίθεται στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η διαταραχή αυτή μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη μητέρα και το έμβρυο και για το σκοπό αυτό η σωστή διατροφή-άσκηση μαζί με την πιθανή χορήγηση ινσουλίνης είναι συχνά απαραίτητα. Τις περισσότερες φορές υποχωρεί με το πέρας της κύησης. Οι γυναίκες που ανέπτυξαν διαβήτη κύησης έχουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης Διαβήτη τύπου 2.

Επιπλέον, υπάρχουν και σπανιότεροι τύποι Διαβήτη.

 

Τι είναι η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1C);

Η εξέταση αυτή γίνεται στο αίμα όχι για τη διάγνωση, αλλά για την παρακολούθηση του Διαβήτη. Είναι ένας τρόπος εκτίμησης του μέσου επιπέδου σακχάρου στο αίμα κατά τους προηγούμενους 2-3 μήνες. Η εξέταση αυτή μπορεί να γίνει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, ακόμα ανεξάρτητα από γεύμα. Η διατήρηση της HbA1C κάτω από 7% φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο από τις επιπλοκές. Η φυσιολογική τιμή για τους υγιείς είναι περίπου 5%.

 

Ποιοι είναι οι θεραπευτικοί στόχοι;

Για την αποφυγή ή τη μείωση εμφάνισης των επιπλοκών επιβάλλεται η ρύθμιση του σακχάρου κοντά στα αποδεκτά όρια, δηλαδή πριν τα γεύματα κάτω από 130mg/dl, μεταγευματικά (2 ώρες μετά το γεύμα) κάτω από 180mg/dl και γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη <7%.

 

Θεραπευτική αντιμετώπιση του Διαβήτη

Ο Διαβήτης είναι μια πάθηση που αντιμετωπίζεται, δε θεραπεύεται. Η θεραπεία αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και στην πρόληψη των επιπλοκών. Η προσπάθεια αυτή απαιτεί οπωσδήποτε τη συμμετοχή του διαβητικού για να έχει επιτυχία. Η εκπαίδευση του διαβητικού στην υιοθέτηση ειδικού διαιτολογίου και τη σωστή χρήση των φαρμάκων προϋποθέτει μια ειδική-συνεχή εκπαίδευση του διαβητικού και του οικογενειακού του περιβάλλοντος δια βίου. Στον Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 απαιτείται εντατικοποιημένη ινσουλινοθεραπεία (συνδυασμός βασικής ινσουλίνης (1-2 φορές/ημέρα) και ταχείας δράσης ινσουλίνη πριν από κάθε κύριο γεύμα). Για το Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 σήμερα διαθέτουμε μια μεγάλη ποικιλία φαρμάκων από το στόμα. Από αυτά άλλα «πιέζουν» το πάγκρεας να βγάλει περισσότερη ινσουλίνη, άλλα μειώνουν την αντίσταση στην ινσουλίνη (κάνουν την ινσουλίνη πιο αποτελεσματική) ενώ άλλα δρουν σε ειδικές ορμόνες (ινκρετίνες), με αποτέλεσμα την έκκριση ινσουλίνης μόνο σε καταστάσεις υπεργλυκαιμίας. Τέλος, άλλα φάρμακα επιβραδύνουν την απορρόφηση της γλυκόζης από το έντερο και έτσι τα σάκχαρα αυξάνονται αργά στο αίμα. Είναι μοιραίο ο διαβητικός τύπου 2 να χρειαστεί συνδυασμό υπογλυκαιμικών δισκίων, ενώ η ινσουλινοθεραπεία είναι συχνά θεραπεία εκλογής και αποτελεί απλούστερη διαδικασία από την ινσουλινοθεραπεία στο Διαβήτη τύπου 1.

Στα βασικά στοιχεία της θεραπείας περιλαμβάνονται τα κάτωθι:

  • Η σωστή διατροφή και η άσκηση αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της αγωγής.
  • Τα αντιδιαβητικά φάρμακα και η ινσουλίνη είναι αυστηρά εξατομικευμένα, αφού αποτελεί δόγμα ότι δύο άτομα με Διαβήτη δεν είναι ποτέ όμοια μεταξύ τους.
  • Ο αυτοέλεγχος σακχάρου του αίματος με τους μετρητές σακχάρου, σε συχνότητα που καθορίζεται κατά περίπτωση, προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για τον καθορισμό της πορείας της θεραπείας και βοηθά στην αποφυγή των οξέων και χρόνιων επιπλοκών.
  • Η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (δείκτης γλυκαιμικής ρύθμισης) πρέπει να γίνεται ανά 3μηνο ή και ποιο αραιά ανάλογα με το επίπεδο της γλυκαιμικής ρύθμισης.
  • Οι αιματολογικές εξετάσεις, ο αγγειακός και οφθαλμολογικός έλεγχος συστήνονται ανάλογα με τις οδηγίες του θεράποντος γιατρού.
  • Αντιμετώπιση όλων των παραγόντων κινδύνου, που συνήθως συνυπάρχουν (υπέρταση, διαταραχές λιπιδίων, διακοπή του καπνίσματος).

 

Ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες επιπλοκές;

Η έλλειψη της σωστής ρύθμισης συνδέεται με μακροπρόθεσμες βλάβες του οργανισμού, όπως:

  • Καρδιαγγειακά νοσήματα, τα οποία μπορούν να εκδηλωθούν με στεφανιαία νόσο και αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο
  • Νεφροπάθεια, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου και στην ανάγκη αιμοκάθαρσης ή μεταμόσχευσης νεφρού
  • Νευροπάθεια, με κίνδυνο ελκών ή ακρωτηριασμού των κάτω άκρων
  • Αμφιβληστροειδοπάθεια, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια όρασης (μέχρι τύφλωση)

 

Ο Διαβήτης αποτελεί την πρώτη αιτία,

  • τύφλωσης των ενηλίκων
  • τελικού σταδίου νεφρικής ανεπάρκειας

Η αρτηριοσκλήρυνση των μεγάλων αγγείων στους διαβητικούς είναι ποιο συχνή, εκσεσημασμένη και πρώιμη, σε σχέση με τα υγιή άτομα.

- H καρδιαγγειακή νόσος είναι υπεύθυνη για το 75% των θανάτων στους διαβητικούς τύπου 2 και για το 35% των θανάτων στα άτομα με διαβήτη τύπου 1

- Η στεφανιαία νόσος εκτιμάται ότι ευθύνεται για τα ¾ των θανατηφόρων αυτών καρδιαγγειακών επεισοδίων

- Οι διαβητικοί τύπου 2, ηλικίας 18-44 ετών, παρουσιάζουν 14 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου και 30 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο συγκριτικά με μη διαβητικούς αντίστοιχης ηλικίας.

 

Το «ρολόι των επιπλοκών αρχίζει να χτυπά» ήδη από το στάδιο του προδιαβήτη.

Τα προβλήματα αυτά απειλούν και τους δύο κύριους τύπους διαβήτη και αυξάνονται όσο μεγαλώνει ο χρόνος από τη διάγνωση του διαβήτη και όσο ποιο κακή είναι η ρύθμισή του. Για το σκοπό αυτό, χρειάζεται τακτικός κλινικο-εργαστηριακός έλεγχος, για την πρώιμη διάγνωση της αμφιβληστροειδοπάθειας - οφθαλμοπάθειας, την έγκαιρη διάγνωση της βλάβης των νεύρων και την ανίχνευση της αρχόμενης νεφρικής νόσου.

Στόχος της θεραπευτικής αντιμετώπισης είναι η αποφυγή ή καθυστέριση εμφάνισης επιπλοκών και για το σκοπό αυτό χρειάζεται μια ολιστική αντιμετώπιση του διαβητικού. Σε αυτή περιλαμβάνεται η καλή γλυκαιμική ρύθμιση, η αντιμετώπιση της δυσλιπιδαιμίας (κακή χοληστερόλη-LDL< 100mg/dl, καλή χοληστερόλη-HDL>40mg/dl), η ρύθμιση της αρτηριακής υπέρτασης (<130/80), η μείωση του σωματικού βάρους και να μη ξεχνιέται ποτέ η διακοπή του καπνίσματος. Μια τέτοια ολιστική θεραπευτική προσέγγιση μειώνει στατιστικά σημαντικά τόσο τις μικροαγγειακές (αμφιβληστροειδοπάθεια, νεφροπάθεια, νευροπάθεια) όσο και τις μακροαγγειακές επιπλοκές (καρδιαγγειακά επεισόδια).

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης μπορεί να εμφανιστεί στον καθένα ανεξάρτητα από την ηλικία, το χρώμα ή το φύλο. Ο Διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος, η οποία εξαντλεί τον ασθενή, επιφέροντάς του παράλληλα σημαντικό κόστος. Επιπλέον, οι σοβαρές επιπλοκές δύνανται να θέσουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή, καθιστώντας το διαβήτη από οικογενειακό πρόβλημα, σε ζήτημα εθνικού προβληματισμού και στη συνέχεια σε μάστιγα οικουμενικής σημασίας. Ο Διαβήτης αποτελεί την 4η κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως. Κάθε 10'' πεθαίνει κάποιος διαβητικός στον κόσμο, στα ίδια 10'' δύο άλλοι εμφανίζουν Διαβήτη και στα ίδια 10'' τέσσερα άτομα είναι αδιάγνωστα.

PHARMACY TODAY

Το νέο site ενημέρωσης των φαρμακοποιών

Email:

Info@pharmacytoday.gr

Τηλ.:

210 9574500

Φαξ:

210 9574500