γράφει ο Κωνσταντίνος Λουράντος, πρόεδρος Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου
Ανήμερα των Φώτων, επίσημη αργία του Κράτους όπου καταστήματα, δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, ιδιωτικές επιχειρήσεις τιμούσαν την αργία παραμένοντας κλειστά, κάποιοι ελάχιστοι συνάδελφοι αποφάσισαν να πορευτούν στον δρόμο που χάραξε ο αλήστου μνήμης πρώην υπουργός υγείας με τον νόμο του, που όριζε ότι όποιος φαρμακοποιός ήθελε μπορούσε να παραμείνει ανοικτός, όσο ήθελε και όποτε ήθελε εκτός Κυριακής (φαίνεται πως του ξέφυγε η απελευθέρωση και της Κυριακής)!
Ανοικτά λοιπόν πέντε φαρμακεία στην σειρά, σε μία κεντρική οδό νοτίων προαστίων, το ένα δίπλα στο άλλο, νέων φαρμακοποιών με τους σταυρούς αναμμένους που διαφήμιζαν εκπτώσεις και ωράρια λειτουργίας «καθημερινά πλην Κυριακής». Είμαι σίγουρος πως αν μπορούσαν θα άνοιγαν και τις Κυριακές και σίγουρα θα … μέμφονται τον πρώην υπουργό γιατί του … ξέφυγε η Κυριακή! Και πώς θα μπορούσε να διορθωθεί αυτό το χάος, όταν υπεύθυνος για την τήρηση του νόμου που απαιτεί την παρουσία του φαρμακοποιού στο φαρμακείο δεν είναι ο σύλλογος αλλά το ΣΕΥΠ, το οποίο σε επανειλημμένες καταγγελίες μας απαντά πως «δεν έχει προσωπικό για έλεγχο φαρμακείων»!
Για ποια λοιπόν αλληλεγγύη μιλάμε, όταν η κερδοσκοπία εις βάρος των συναδέλφων που ΥΠΟΧΕΡΩΤΙΚΑ εφημερεύουν ζει και βασιλεύει στο αρρωστημένο μυαλό κάποιων κυρίως νέων συναδέλφων…
Για ποια αλληλεγγύη μιλάμε όταν κάποιοι επιμένουν να διατηρούν τους σταυρούς τους αναμμένους ακόμα και όταν είναι κλειστοί και να διαφημίζουν την οικονομική τους πολιτική κατά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας και της φιλοσοφίας που διέπει τους σταυρούς των φαρμακείων, και τους κάνει να διαφέρουν από άλλες πινακίδες, και δεν είναι άλλη από αυτή που τους ορίζει ως «ενημέρωση των πολιτών για την θέση ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ φαρμακείου και μόνο»…
Ευχηθήκαμε ειλικρίνεια… και όταν το τριήμερο της πρωτοχρονιάς συνάδελφοι του Δ.Σ. του συλλόγου τους σεβόμενοι τις αποφάσεις του διοικητικού τους συμβουλίου και τη θέληση του κλάδου να απαλλαγεί από πιστοποιήσεις, ISO και προκαταβολές για τη χορήγηση των αναλωσίμων υλικών από τα φαρμακεία, έδιναν την μάχη τους για να απαλλαγούμε από όλα αυτά με θετική τελικά κατάληξη (αφού τελικά αυξήθηκε και η ύλη του φαρμακείου), έδειξαν με ανακοινώσεις τους τη μικροψυχία και τη μιζέρια τους με αποκλειστικό σκοπό να ακυρώσουν μια αναμφίβολη επιτυχία και να γίνουν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη (εκλογές γαρ εν όψει)…
Για ποια ειλικρίνεια όμως μιλάμε όταν αυτοί που καταγγέλλουν κάτι το… αποδέχονται τελικά και το εφαρμόζουν στον σύλλογό τους; Να το πούμε υποκρισία; Τακτικισμό; Εγώ θα το έλεγα κάπως διαφορετικά, αφού η παρουσία τους σε κομματικούς μηχανισμούς για να ζητήσουν βοήθεια εν όψει των επικείμενων εκλογών με ταυτόχρονη απουσία τους από τα διοικητικά συμβούλια του συλλόγου, δεν περιποιεί τιμή για την… «συνδικαλιστική» τους δράση παρά μόνο για την «κομματική» που ούτως ή άλλως είναι… αναγνωρισμένη!
Όμως η υποκρισία, η εξαπάτηση και η ψευτιά είναι χαρακτηριστικά της εποχής μας. Εδώ ολόκληρο το πολιτικό σύστημα βρίθει από ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τακτικισμούς και δουλικότητα απέναντι στους δυνατούς και ισχυρούς μιας κοινωνίας που παραπαίει μεταξύ φθοράς και αποχαύνωσης, και που ψάχνει να βρει «σωτήρες» ανάμεσα σε αυτούς που ευθύνονται για την σημερινή μας κατάσταση… τους πρώην και τους νυν!
Από την άλλη όμως μεριά ψάχνουμε να βρούμε καταφύγιο σε ευχές, προσδοκίες και σε «μάγους» που θα τα περιμένουμε όλα από αυτούς, χωρίς να συμμετέχουμε σε συλλογικές διαδικασίες… και που μερικοί θα μπορούν να το παίζουν και «αγωνιστές» εκ του ασφαλούς χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα…
Θέματα επιλογής… για ΟΛΟΥΣ μας… που αφορούν την αξιοπιστία μας και την αξιοπρέπειά μας… και που είναι άμεσα συνδεδεμένα με το μέλλον… το εγγύς και απώτερο!
